وقتی به لیست فیلم های ساخته شده در طول تاریخ سینما نگاهی بی اندازیم، کمتر فیلمی را پیدا خواهیم کرد که پیشگام جریانی نو در سینما باشد. یکی از این فیلم ها جنگ ستارگان George Lucas در سال ۱۹۷۷ است. فیلمی که نه تنها ماجراهایی بسیار هیجان انگیزی را روایت می کند، بلکه در زمان اکران توانست گونه علمی تخیلی را دوباره در سینما احیا کند و مهمتر از آن انقلابی را در جلوه های ویژه باعث شد.
صحنه ای آغازین قسمت چهارم جنگ ستارگان:
فرمانده ای مقتدر با تمام ساز و برگ جنگی بعد از پیروزی در جنگی بزرگ، در حال سوار کردن اسیران بر روی یک کشتی می باشد. داستان فیلم سپس زندگی یک پسر روستایی ساده و دوستانش را دنبال می کند که سعی در نجات اسیران از دست امپراطوری وقت را دارند. آن ها بالاخره تصمیم خود را می گیرند و توسط کشتی فضایی Ace به خطرناک ترین و قوی ترین امپراطوری حمله می کنند…
شب 5 م مارس 2019 در مصافی تراژدیک در ورزشگاه برنابئو آژاکس آمستردام غول فوتبال اروپا را به زانو در آورد و یادآور جنگ ستارگانی شد که ستارگان آن بازیکنان ناشناخته ای بودند که امید تازه ای برای جهان فوتبال به ارمغان آوردند.
نزدیک به دو دهه از تحولات عظیم اقتصادی در فوتبال اروپا می گذرد، تحولی که موج بزرگ آن توسط بزرگترین باشگاه دنیا و مدیر وقت آن فلورنتینو پرز بازرگان، سیاست‌مدار سابق، مدیر ارشد اجرایی Grupo ACS و رئیس فعلی باشگاه رئال مادرید آغاز شد. پرز با آوردن فیگو، زیدان، رونالدو؛ بکهام و … ساختن پروژه ی کهکشانی ها تعریف جدیدی از دستمزد و پرداخت ها را در فوتبال ارائه کرد که علاوه بر رفع مشکلات اقتصادی باشگاه رئال مادرید آنها را بیش از پیش قدرتنمدتر و تروتمندتر کرد. موج افزایش قیمت بازیکنان، ولخرجی شیوخ عرب در فوتبال اروپا، حضور چینی ها در صنعت فوتبال، ارقام باور نکردنی لیگ چین و قدرت خرید سرسام آور باشگاه هایی چون پاری سن ژرمن، منچسترسیتی و رئال مادرید دنیا را به این باور رسانده بود که پیروزی در گرو هزینه های چندصد میلیون دلاری ست. ولی چه زیبا و به موقع این باور شکست!!!!
و با ارزش تر از آن اینکه توسط چه کسی شکست؟؟؟؟؟؟ آری آکادمی آژاکس.
لذت این پیروزی صرفا محدود به لذت برنده شدن تیم مورد علاقه یا لذت یک هوادار از برنده شدن تیمش نیست. این برد، “پیروزی فلسفه بر سرمایه داری اقتصادی صرف بود.” نوید اینکه می شود بر موج دیگری از فوتبال سوار شد. موج آموزش آکادمیک.
داستان آکادمی های فوتبال به صورت حرفه ای بیش از 6 دهه است که در فوتبال اروپا آغاز شده است و در دهه ی آخر قرن بیست به اوج خود رسید ولی بیش از 15 سال بود که تیم های اروپایی خریدار ستاره های گرانقیمت شدند و توجه کمتری به آکادمی های خود داشتند. برای نمونه آکادمی باشگاه اث میلان که روزی پرورش دهنده استعدادهای بزرگ اروپا بود در دهه اخیر تقریبا هیچ بازیکن ستاره ای را در فوتبال اروپا پرورش نداد. همینطور آژاکس که از سال های طلایی و قدرت نمایی اش در اروپا بیش از 4 دهه می گذرد و از آخرین جام اروپاییش نزدیک به 25 سال می گذرد. حتی لاماسیا آکادمی فوتبال بارسلونا هم 15 سال قبل آخرین نسل طلایی آکادمی ش را پرورش داد و بعد از رشد فوق ستاره هایی مانند مسی، ژاوی، اینیستا و …چند سالی هست که خبری از تزریق ستاره های جوان به تیم اول وجود ندارد.
آیا فلسفه آکادمی های فوتبال دنیا دستخوش تغییر شد؟ آیا رقابت بین تیم ها بر سر ستاره ها، استعدادها را بین باشگاه های مختلف تقسیم کرده است؟ نقش دلالان (که امروزه با لقب ایجنت از آنها یاد می شود و شاید از بانفوذترین و قدرتمندترین افراد پشت صحنه فوتبال باشند) در شرایط فعلی آکادمی های فوتبال چیست؟ و هزاران سوال دیگر که ذهن فوتبال دوستان و جامعه فوتبال را در مورد آکادمی های فوتبال به خود مشغول کرده است. پاسخ به این سوال و سوالات بسیار در این مقال نمی گنجد.
خوشبختانه حضور تاتنهام در فینال باشگاه های اروپا و دیدار نیمه نهایی آژاکس و تاتنهام جانی تازه در پیکره ی بی رمق آکادمی های فوتبال دنیا تزریق نمود و به آنها نوید روزهای بهتری را می دهد. بازی نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا در سال 2019 به هر طریق برای هواداران آژاکس رویاگونه و سحرانگیز بود. با شنیدن نام بازیکنان تاتنهام قلب هواداران آژاکس دوپاره می شد و همه آن نام هایی که چند وقت قبل برای افتخار تیم آنها جنگیده بودند، امروز در مقابل آنها صف کشیده اند!!!!!
تمام این بازیکنان دوست داشتنی تاتنهام: یان ورتونگن، کریستین اریکسن، توبی آلدروایرلد و داوینسون سانچز محصول باشگاه آژاکس هستند. اریکسن رویارویی با تیم سابقش را “قصه پریان” خواند و آلدروایرلد در پیامی خطاب به باشگاه آژاکس نوشت: “پسرانت به خانه باز می گردند”.
آری پیغام آژاکس واضح بود: به آکادمی های فوتبال توجه کنید.
در پس بازی فوق العاده ی دلیخت ها و دی یونگ ها برنامه ای منسجم، چشم اندازی روشن و مربیانی زبده قرار دارند تا به دور از هیاهوی شهرت و اسم و رسم آینده باشگاه را رقم بزنند. خیلی ها اذعان دارند که بارسلونا هم وام دار آژاکس است و بارسلونای امروز هم بر اساس ایده های یوهان کرویف فقید است که بارسلون شده است. هرچند ارزیابی کامل تاثیرات مختلف فلسفه فوتبال آژاکس در زمینه های مختلف جهان فوتبال سخت است ولی می توان اذعان کرد: بخش عظیمی از تاریخ فوتبال و تاکتیک هایش مدیون وجود باشگاه آژاکس، آکادمی ها، مربیان و جوانان بی ادعای آن است.
